خانه ی یاس نرگس

تمامی مطالب این وبلاگ نذر ظهور مهدی فاطمه (عج الله تعالی فرجه الشریف) است.

خانه ی یاس نرگس

تمامی مطالب این وبلاگ نذر ظهور مهدی فاطمه (عج الله تعالی فرجه الشریف) است.

مشخصات بلاگ

من ایمان دارم اگر نرجس خاتون توانست به میزانی از تقوا دست یابدکه به مقام مادری حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف)نائل شود؛
زنان سرزمین من هم می توانندبه درجه ای ازایمان و یقین برسند که به مقام مادری سربازان قائم آل محمد (عج الله تعالی فرجه الشریف) دست یابند.
فقط کافی است بخواهند و اراده کنند.....
#نرجس_بانو
اینجا محلی است برای نوشتن از روزمرگی های یک معلم، دغدغه های یک طلبه، تفکرات یک بسیجی و عاشقانه های یک مادر.

آخرین نظرات

دلی که نشد خانه یاس نرگس

                                     خراب است و ویران

                                                      صفایی ندارد...

12

رزق امشب ما، دیدن فیلم "منصور" بود...

معنای واقعی ما می توانیم و ایستادن در مقابل نمی شود ها...

و من هر روز بیشتر از دیروز شرمنده شهدا می شوم...

از فردا هر بار که از اتوبان شهید ستاری به سمت مقصد می روم باید تمام قد به احترام اخلاص و ایمان و اراده و خودباوری این مرد بزرگ بایستم...

مسیح کردستان

بسته پستی را باز کردم

گذاشتمش پیش دا،آب هرگز نمی میرد،شاهنامه و ...

و به این‌ فکر می کردم که شاید وقتی فردوسی قصه قهرمانان افسانه ای را می نوشت ، آرزو داشت که این سرزمین هزاران آرش و رستم و سهراب داشته باشد...

خیلی وقت بود که حسی این چنینی به کتاب هایم نداشتم...

حس غریبی بود...

نفسم بند آمد...

نمی دانم چه نیرویی بود اما هرچه بود، مرا به سمت کتابخانه برگرداند...

پلان ۱ :
کانال مدرسه، مسابقه ی پدرها و پدربزرگ ها....
خاطرات خودرا روایت نموده و فیلم آن را به صورت کلیپ........ 

پلان ۲ :
بابا بزرگ......بیا باهات مصاحبه کنم!

 پلان ۳ : 
نه......
پلان ۳ نه....
سالها قبل.....
شاید پلان ۲۴ سال قبل..... وقتی درمیانه ی کودکی و نوجوانی،

همه جا تاریک است.  اما صداها را می شنوم. صدای فریاد می آید. ای شاه خائن آواره گردی،خاک وطن را...

شنیدم که می گفتند "امام آمد"، ولی نمی فهمیدم یعنی چه. بازهم صدا می آید و مردم از افرادی به نام بازرگان و بنی صدر سخن می گویند.

12

من متولد شدم،همه جا را می بینم. می گویند 22 بهمن است و به راهپیمایی می رویم. اینجایی که من هستم،همه از این پارچه ها روی سر می اندازند،از همین هایی که مادر من هم دارد و همه فریاد می زنند "مرگ بر آمریکا".

چرا اینان مرگ می خواهند؟

مگر ما چه کرده ایم که شرمنده شهدا باشیم؟!
کارمان شده لینک کردن عکس شهدا وتیتر زدن برای آن!
راستی شهدا از ما می خواهند که مدام عکسشان را به هم نشان دهیم؟مگر عکس شهدا دردی هم دوا می کند؟

شاعری می گفت :

نامشان تنها بر کوچه های بن بست و حقیر مانده است...
چه اهانت بی شرمانه ای...
آن ها دل هایشان را به نام خدا کردند و ما...

نه جناب شاعر!
کدام کوچه بن بست و حقیر؟!
بزرگراه هایمان به نام شهدا است!